Vrijdag 9 oktober 2009

De dag dat we echt gaan verhuizen naar ons nieuwe onderkomen.

Het met blauw gemarkeerde appartement is dat van ons, hoog en droog op 10-hoog….nou ja droog….dat moet nog blijken.

We hebben donderdagavond het meeste al opgeruimd in het zomerhuisje en alles in de auto gepakt. Je schrikt er van hoeveel je nog hebt meegenomen. We zaten namelijk ook nog met een kast vol kleding. Nadat de verhuiswagen uit de Borgelerhofweg was vertrokken kwamen we er achter dat er in een kast nog kleding hing. Dat moest dus meegenomen worden naar het zomerhuisje wat niet zo handig was want veel kastruimte was er daar niet. Ja als je moe begint te worden van alle verhuiswerkzaamheden kunnen er vreemde dingen gebeuren. Dus alles kon niet direct mee maar we kunnen nog tot maandag in het huisje dus gaan we nog wel een keer weer terug om de rest op te halen en daar  ’s avonds nog lekker even te eten want dat was daar erg goed.

’s Morgens staan we om 6 uur op en vertrekken om kwart voor 7 richting Deventer. Om 8 uur precies staat de verhuiswagen voor de Graaf Florishof. Zo nu kan het uitladen beginnen. Het is een drukte van belang. Niet wij alleen verhuizen maar er zijn er  meer die steeds gebruik moeten maken van de lift en er is er maar 1. Dat is dus af en toe wel even wachten. Het kost wel meer tijd maar daar kan niemand iets aan doen. (wel wordt ons tot 2 uur berekend door de verhuizer wat niet eerlijk was want ze waren om 13.00u vertrokken) Ze gingen nog beneden helpen en dat uur werd ons dus ook in rekening gebracht…..mooi is dat!!!

Het appartement komt steeds maar voller en je denkt….oh jee, kan alles er wel in? De dozen worden in de woonkamer opgestapeld wat ook voor opvulling zorgt. Er is een extra man bij gekomen om “de slaapkamer” in elkaar te zetten. Deze man heeft hem ook in zijn eentje ook uit elkaar gehaald en alle delen genummerd zodat hij nu precies weet wat waar aan vast gemaakt moet worden. Het is een rustige man die erg handig is. Een gepensioneerde oud werknemer van de verhuizer die speciaal voor dit soort karweitjes wordt opgetrommeld. Na een paar uur staat onze slaapkamer weer mooi op zijn plaats.                                         

 Van tevoren hadden we alles goed uitgemeten en waren al tot de slotsom gekomen dat de hoekkast weggelaten moest worden. Om 13.u was alles uit de verhuiswagen en bij ons binnen. De verhuismannen vertrokken en toen kwam het op ons zelf aan. Eerst bed opmaken.  Hehe dat was in elk geval klaar.

Af en toe even kijken hoe het nu eigenlijk allemaal stond. Het bankstel was anders neergezet dan wij het in ons hoofd hadden want we hadden ons erop verkeken maar zo staat het mooi. Alles is nog kaal maar dat komt later wel.

Je weet niet waar je eerst of laatst moet beginnen. Eerst zorgen dat de keukenspullen worden uitgepakt en in de kasten komen. Doos voor doos wordt uitgepakt en de lege dozen worden in de hal opgestapeld. De verhuizer wil ze graag zo spoedig mogelijk terug hebben. Wij hadden ongeveer tussen de 80 en 90 dozen in totaal. Gelukkig hadden we ze wel zo laten opstapelen dat alles bij elkaar stond en niet door elkaar want dat zou zoeken worden. En zo komt alles weer tevoorschijn wat je had ingepakt. Het is een vreselijke rommel om je heen want het duurt zeker een paar weken voordat alles op zijn plaats is ook al omdat we nog niet alle kasten hebben.

Gerard is iemand van zo snel mogelijk alles weer normaal dus rusten was er niet bij. Zodoende waren alle dozen binnen 14 dagen weggewerkt en konden door de verhuizer weer worden opgehaald. Dat ruimde op  want ook lege dozen nemen behoorlijk wat ruimte in. Ondertussen werd er ook nog regelmatig aangebeld door werklieden want er schortte hier en daar nog wel eens iets aan. Zo waren er in ons toilet totaal andere tegels geplaatst dan wij hadden uitgezocht. Nu zat er nota bene een randje om wat ik gewoon verafschuw. Dus ook nu moest je nog steeds overal op letten en er zelf achteraan. Uiteindelijk kwam het er op neer dat men ons verkeerd had ingelicht en de tegels die we oorspronkelijk hadden uitgezocht voor het toilet waren 2x zo duur als was gezegd. Om een achterwandje van 2000 Euro aan te laten brengen dat was ons toch veel te gek dus dan maar weer naar Apeldoorn en een ander randje uitzoeken. Dat moet dan weer worden besteld dus dat ging weer een tijdje duren. Ook moest men nog regelmatig hier en daar bij dus het was continu drukte. Dat zijn dingen die je niet verwacht. De dag , nadat de stoffeerder de vloer had gelegd, kwamen we hier en vonden een grote plas water dat aan de salontafel toe stond. Oh jee, het lekte en niet zo zuinig dus toch niet hoog en droog??..... Dus elke keer wanneer het regende moesten we baddoeken achter de bank leggen. Deze lekkage zou nog heel wat voeten in aarde hebben. Wij hebben dat natuurlijk direct gemeld bij de aannemer die hier nog dagelijks mannen had rondlopen. Men wist niet waar de lekkage vandaan kwam en dat is meestal het ergste. Er waren  meer die er last van hadden. Regelmatig werd er weer aangebeld….mogen we even kijken? Dan ging men weer zoeken en denken. Na een paar maanden kwam hier een groepje mannen. Ze hadden het bestudeerd en een van  hen, een goed geklede jongeman, wist waar het door kwam. Nou mooi dan . Helaas werd er geconstateerd dat het niet was wat hij dacht en de heren verdwenen met de mededeling dat het pui bij de bovenbuurvrouw er uit moest. Ik zei nog…..weet ze dat al? Neenee, maar dat gaan we haar nu vertellen. Oke sukses dan maar weer. ’s Middags wordt er bij ons aangebeld en staat er een mij onbekende heer voor de deur. Hij stelt zich voor als de vriend van de bovenbuurvrouw en komt vragen wat de problemen eigenlijk zijn. Na binnenkomst wordt hem verteld wat er aan de hand is. Hij zegt dat de pui er niet uit gaat bij zijn vriendin want het is maar afwachten hoe het er weer in komt. Kan ik helemaal begrijpen want dat is niet niks. Na weer een paar maanden (het is inmiddels juli 2010)  kwam er een telefoontje. Men had alle kopstukken erbij gehaald en ze wisten nu bijna wat er moest gaan gebeuren. Er werd een afspraak gemaakt en de uitvoerder (Famke vanwege zijn Friese vriendin) kwam hier op de afgesproken dag  met ene Edo. Ze vertelden dat het plafond er uit moest op het balkon en daar gingen ze iets maken zodat het water via ons balkon weg kon lopen en niet via onze woonkamer. Nadat Edo het plafond had verwijderd en een balk had weggehaald kwam hij nog een balk tegen die hij horizontaal ging doorzagen. De bovenbuurvrouw gevraagd water te gooien op haar balkon zodat Edo kon zien waar het vandaan kwam. Nou dat was over de gehele breedte. Edo was een denker en een kiene man. Hij had het goed uitgedacht.

Hij plakte een strook tegen de achterwand, bevestigde een gootje boven op de doorgezaagde balk waarin dan de strook zou hangen. Daarna werd er een afvoer gemaakt naar onze eigen afvoergoot op het balkon. Dit was een reuze handig uitgedacht idee van Edo. Toen alles klaar was de buurvrouw gevraagd weer even water te gooien en ja hoor het werkte zoals Edo had verwacht. Het water werd keurig afgevoerd naar onze goot. AL dat werk heeft wel 3 dagen geduurd.

De 2^e dag dat Edo hiermee bezig was kwam er een ploeg van 5 man sterk om hier een nieuw raam te plaatsen. Vanaf het begin zat er een scheurtje in de ruit en die moest worden vervangen. Dat is op 10-hoog een zeer ingewikkeld en gevaarlijk karwei.

Hehe ook dat weer klaar. Zou er dan eindelijk eens rust komen in de tent want we gingen hier naartoe om lekker te kunnen genieten zonder veel gedoe en nu gebeurde dit allemaal.

Ondertussen waren er ook andere kleine onvolkomenheden weggewerkt. Electriciteit in de badkamer was niet aangesloten/ de deurbel ook al niet en dat soort dingetjes werd alsnog verholpen. Ook was er inmiddels een nieuw randje in het toilet aangebracht.

 Op een gegeven moment werd er weer aangebeld en werden er metalen strips gebracht voor het plaatsen van het wc-randje. Alles was hier al klaar dus die strips waren blijkbaar voor iemand anders bedoeld alleen wist de bezorger niet voor wie en liet ze gemakshalve maar bij ons achter. Deze strips staan nog steeds bij ons in de kelder. De communicatie verloopt niet altijd goed.

Internet en telefoon moesten ook nog worden aangesloten.  Voor internet en telefoon  is hier een geheel nieuw systeem aangelegd wat niet voor iedereen duidelijk is. In iedere kamer hebben we een aansluiting voor -tv-telefoon en internet. De aansluitingen zijn allemaal genummerd en in de meterkast zit een speciaal kastje met dezelfde nummering en kabeltjes. Veel mensen zaten er mee te klungelen. Wij hadden KPN gevraagd de boel bij ons aan te sluiten maar dat werd pas 29 oktober. Al die tijd moesten we het zonder telefoon en internet doen. TV was gemakkelijker dat hadden we direct via  Digitenne. Iedere dag was hier wel iets te doen.

 Zelf waren we bezig met installeren van alles, ons 2^e “slaapkamertje” inrichten als pc kamer want een bed er inzetten zou betekenen dat een van ons geen eigen plekje meer had dus werd het een soort kantoortje. Lampen werden opgehangen door Peter, de man van de kapster. Zij wilden graag onze grote eetkamertafel en in ruil daarvoor kwam Peter lampen ophangen. Goed geregeld. Zelf hielden we ons bezig met kasten in elkaar zetten en inrichten van alles. Het is eerst allemaal wennen en zoeken waar je alles moet opbergen en later weer zoeken waar je het hebt gelaten.

Toen alles zo’n beetje op zijn plaats stond  kregen weer meer tijd voor andere zaken.  Je ging beseffen dat je nu een heel ander leven tegemoet ging, nou ja je leefstijl blijft wel hetzelfde maar de omgeving is totaal anders. Je kunt van tevoren niet weten hoe of het nu precies is zonder tuin en andere dingen die je 36 jaar gewend geweest bent. Het is nu niet in de tuin zitten maar op het balkon wat ook wel gezellig is.                                                                                            Het balkon is behoorlijk groot alleen waait het er erg hard maar dat is binnenkort verleden tijd. Maandag 8 november wordt hier het glazen scherm geplaatst. We hebben een terrasverwarming dus als de wind nu ook nog weggehouden wordt kunnen we in het voorjaar er al lekker ontbijten. Zelf heb ik geen enkele moeite gehad met de nieuwe omgeving. Gerard moest wel erg wennen dat hij niet af en toe even naar buiten kon lopen; even naar het hok of de garage of zomaar even door de tuin lopen om hier en daar iets te doen. Nog steeds mist hij dat wel een beetje maar aan de andere kant is hij ook blij dat hij niet meer zoveel hoeft te doen aan tuin enz. Dat geeft ook een rustig gevoel. Ook het idee dat we niet meer van alles aan het huis moeten doen (verven; dakgoten schoon maken; hier en daar kleine reparaties enz.) daar begonnen we een beetje tegenop te zien. Dat heeft natuurlijk alles te maken met leeftijd. We zijn dan ook dagelijks wel blij dat we op tijd de stap hebben gedaan om te verhuizen en niet hebben gewacht tot het MOET.

Op hoogte wonen betekent  een prachtig uitzicht. Op een klein stukje na kunnen we rondom geheel Deventer zien. Aan de voorkant zien we de Holterberg en richting Raalte. Aan de zijkant richting Olst en Diepenveen en aan de achterkant richting Apeldoorn,Veluwe en de binnenstad. Het is en blijft fascinerend. Iedere dag ziet het er weer anders uit

.

De prachtige luchten die steeds weer anders zijn.

Ook mooi is dat we het zien regenen aan de andere kant van de IJssel , richting Apeldoorn, en dat wij er dan van verschoond blijven. Natuurlijk steekt het ook wel eens de IJssel over maar toch regent het aan de andere kant vaker maar dat is bekend.

 Ballonnen, soms wel 7 tegelijk; vuurballonnen,vuurwerk enz.

  Waar je anders niet bij stilstaat…..vogels ontwaken en  gaan eerst heerlijk met elkaar rondjes vliegen dan weer even rusten en opnieuw rondjes vliegen. Dat heb ik nog nooit zo in de gaten gehad. Ze zijn nog cleverder dan mensen.

In augustus werd hier een BBQ georganiseerd. Dat was best gezellig maar het is toch jammer dat zo weinig mensen daar dan aan meedoen. Omdat de Leiboom hier in de zijvleugel  ook een verpleegafdeling heeft, zijn de meeste mensen dus van die afdeling. Dat is toch jammer want dit is een gelegenheid om elkaar wat te leren kennen.

Dan komen we in de winter terecht en blijkt er veel koude wind te staan op ons voorbalkon. Dat vinden we niet echt fijn en de planten houden er ook helemaal niet van. We denken er aan om de hoek dan maar dicht te maken. Zo komt er een discussie op gang in het complex. Er is inmiddels een VvE die vertelt dat de architect geen glas wil op de balkons. De architect???? Jaja die heeft nog 10 jaar zeggenschap over dit gebouw. Nooit geweten. De voorzitter van de VvE roept alsmaar dat het niet mag van de architect. Ik vraag hem maar eens wie met haar heeft gesproken en tot mijn verbazing krijg ik als antwoord…..dat weet ik niet. Nou dan maar weer zelf de pen klimmen en persoonlijk een mail sturen naar de architect. Na 1,5 week nog geen bericht en de buurman zegt steeds…niemand krijgt bericht van haar. Dus ik dacht krijgt hij toch gelijk. Maar nee hoor, na 14 dagen is er antwoord van de architect. Ze (het is een vrouw)had het wat voor zich uitgeschoven omdat ze het moeilijk vond omdat ze het gebouw had ontworpen niet met het idee er glazen balkons van te maken. Maar ze begreep wel de moeilijkheid van de wind maar dan zou de aanvraag via de VvE moeten worden gedaan en van die kant had ze nog niets vernomen. Verbazing bij mij omdat de VvE continu riep dat de architect het niet wilde. Nou ja toe maar weer.

Inmiddels was er door anderen ook al aangegeven dat zij glas wilden in de doorval. Zo komt dan langzamerhand alles en iedereen op gang.

De glazen schuifwand en glas in de doorval

 Het wonen hier vinden we op zich heerlijk. Alles gelijkvloers, alle winkels beneden en op woensdag een leuke markt. In de lift kom je allerlei mensen tegen die je niet kent en je vraagt je af…..waar woont die en die?? Je maakt her en der een praatje maar het zal nog lang duren voordat je weet wie iedereen is. In december vorig jaar was  er een Kerstborrel  in de binnentuin georganiseerd door Ieder1. Nou daar dan maar naartoe dan tref je ook andere bewoners. Het was erg koud en  winderig dus niet echt aangenaam. Beter zou een tent zijn geweest. Er was Gluhwein  en ook hapjes. Al met al viel de kennismaking wat tegen omdat het eigenlijk te donker was. Goed bedoeld zullen we maar zeggen. Inmiddels liet de VvE ook van zich spreken. We kwamen er al snel achter dat noch de VvE noch de woningstichting precies weet wie waarvoor verantwoordelijk is. Het vervelende is dat hier zowel huurders als eigenaars wonen. Al snel geeft de VvE de huurders het gevoel dat ze 2^e-rangs bewoners zijn die niets te vertellen hebben. Gerard oppert dat er eigenlijk ook iets moet komen dat de huurdersbelangen voor haar rekening neemt en zo wordt er een Huurderscommissie opgericht. Gerard wordt secretaris. Nu begint de strijd pas goed. De VvE is blijkbaar bang dat ze de autonomie hier verliezen en komen steeds met activiteiten die zij en alleen zij kunnen doen. Iemand van de VvE heeft zich vanaf het begin opgeworpen als een soort directrice van het complex . Er wordt een Schoonhofdag georganiseerd en men verwacht van de mensen dat ze alles rond het gebouw gaan vegen en verven. Voor dat laatste voelen de huurders niet zo veel. Die zijn blij daar eindelijk van af te zijn. Er wordt op alles en iedereen gelet wat knap vervelend is. Er wordt ons te verstaan gegeven dat alles wat wij willen doen (glas op balkon enz.) aangevraagd moet worden bij de VvE. Dat is een vreemde gang van zaken want als je huurt denk je te maken te hebben met de woningstichting. Het wordt allemaal rommelig. Daarbij komt dat de VZ van de HuurdersCie niet weet wat besturen is en veel op eigen houtje gaat doen. Dat werkt natuurlijk voor geen meter. Daarbij vindt hij een VZ erg belangrijk en bespreekt zaken op eigen houtje met de mensen van de VvE ipv met de commissieleden van de HuurdersCie. Gerard neemt het besluit zich terug te trekken als secretaris. We zijn hier komen wonen om rustig te leven zonder stress en nu komt er alleen maar stress op hem af. Het is nu lekker rustig geen mails meer waar verkeerde zaken in staan enz. en waar op moet worden gereageerd. In een groot complex heb je met veel verschillende mensen te maken en natuurlijk moeten er mensen zijn die de boel wat in de gaten houden want je weet echt niet wat er allemaal kan gebeuren. Zo is er al verschillende keren hondenpoep en plas in de lift en hal aangetroffen. Elke keer is er wel iemand die daar foto’s van maakt en die ophangt in de lift. Na enkele keren is het nu al een tijdje goed gegaan. Uitlaatplek gevonden??